Bilinçli severim ben. Öyle atıp tutmam. Artıların yanında eksileri de biriktiririm. Aşk mantığını kaybetme hali değildir, bilirim. Aşk, mantıklı olanı bildiğin halde mantıksızlığı seçme halidir. Mesela ben sana aşığım. Körkütük, doludizgin, paramparça... Ne isim verirsen ver, fark etmez.Ama seninle olmaz biliyorum. Çünkü farklıyız seninle. Ay ile güneş gibi değil. İkimiz de insanız ve iyiyiz öncelikle. Ve birbirine delicesine benziyor ruhlarımız. Bu yüzden farklıyız işte. Sen benim erkek halim ben ise senin kadın halinim. Hayata bakışımız, insanlara olan inancımız, verdiğimiz tepkiler aynı. İkimizin de içinde ki çocuğun şortu çizgili, saçları kıvırcık ve kahkahası aynı tonda. Biz aynıyız seninle ve bu yüzden farklıyız. Çünkü kendimizi biliyoruz. Nasıl derinden yaralandığımızı ve iyileşmemizin ne kadar uzun sürdüğünü.
Sana bakarken bazen aynaya bakıyormuş hissi doluyor içime. Nasıl üzülüyorum kendime anlatamam. Avutmak için kollarımın yettiğince sarıyorum kendimi. Sonra diyorum ki sevme onu arkadaş. Olmaz onunla. Aklım beni dinlemiyor. Bir sürü sebebim var seninle olmayacağına dair. Ama yapamıyorum.
Bilinçli severim ben. Bu yüzden acı çekerken yüzümü dahi buruşturmam. Kararlarıma saygılıyımdır. Sevmek, bir şarkının hiç bilmediğin bir dizesini bir anda tamamlamak gibidir. Neden ve nasıl yaptığını bilemezsin. Ama olmuştur işte. Sen benim hiç dinlemediğim o şarkımın hiç duymadığım o dizesinde ki son kelimesin. Bir anda dudaklarımdan dökülen ve beni peşinden sürükleyen.
Vazgeçmek için kendime hükmediyorum. Olur da başarabilirsem diye veda sözleri hazırlıyorum erkek halime, sana. En güzelini buldum sanırım.
Sen benim en tatlı acım, en sevgi dolu yalnızlığım, en aydınlık karanlığım, en açık yaram, sen benim en bilinçli aptallığım, en komik gözyaşımdın. Seni sevmek hissettiğim en şapşal, en korku dolu, en acılı, en tatlı, en yalnız, en karanlık, en aydınlık, en kanlı savaşımdı. Sen olmasaydın bu kadar güçlü, bu kadar, aşık, bu kadar kadın hissetmeyecektim kendimi. Teşekkür ederim...
