Ben hayal dünyamın günlüğünü tutuyorum sadece...

29 Ekim 2015 Perşembe

Parmak boğumlarını sevdiğim adama...








Evet! Tahmin etmeye çalışma boşuna... Bunu sana yazıyorum.. Sadece sana...  Ve okuyacağını biliyorum..
Bir kez olsun beni dinle ve sadece oku. Sonra sus... Sonsuza dek...

**

Bizden bir şey olmaz! Artık olmaz. Bu saatten sonra. Düşünmüyorum sanıyorsun. Aklıma gelmiyor. Bir düğme vardı da kapadım, artık acımıyor sanıyorsun. Acıyor... İlk günkü kadar çok değil ama acıyor. Anıları acıyor insanın bir saatten sonra... Kendimle olan savaşım bitmiyor. Birileri kazanıyor sanıyorsun. Kazanmıyor kimse. Ne kalbim ne beynim... Ama devam etmem lazım.. Benim iyileşmem lazım. Bu saatten sonra sadece kendim için değil, beni her üzgün gördüğünde gözleri dolan babam, kalbimin kırık olduğunu bildiğinden ihtiyatla yaklaşan annem, çaresizlik içinde geçmesini bekleyen abim için. Yeni teselli sözleri aramaktan yorgun düşen dostlarım için... Beni sevenler için... Yanımda olanlar için iyileşmem lazım. 

Aynı sokaklardan geçerken canımın acımaması lazım. Bazı şarkıları duyduğumda kaçar gibi uzaklaşmamam lazım. Dostlarıma, yaralarımın iyileştiğini göstermem lazım. Benim iyileşmem lazım. Bunu başarabilirim. Ama dokunma yaralarıma. Tam kabuğu tutmuşken kaşıma, tam ısınmışken içim estirme soğuk rüzgarını... Benim sorumlu olduğum insanlarım var. Hayatı kendim için yaşamıyorum sadece... Benim sevdiklerim var...

Zannediyorsun ki sen benim tabirimle hortladığında, üzülmüyorum. Sanıyorsun ki taştan benim kalbim! Ucuzca karılmış çimentodan benim içim. Küçücük bir dokunuşunla paramparça oluyorum. Egonu tatmin et işte. De ki bu salak, bu gerizekalı beni hala seviyor! Bu aptal! Benden vazgeçemiyor. Gelmiyor olsun ama seviyor işte de. Bu sana yetsin. Bunun hazzında kal. Ama bana uzak kal. 

Benim yeniden öğrenmem gereken bir sürü şey var... Mesela günün birinde bir adama yeniden güvenmeyi öğrenmek istiyorum. Yanılmak umrumda değil. Bunu deneyecek güce ihtiyacım var. 

Sana dönmeyeceğim. Gururdan falan değil. Kırgınlığımı bitiremem artık. Geçse şimdiye geçerdi. Haklı veya haksız ol, suçlu veya suçsuz... Bu saatten sonra olmaz. Olmayacak. Tanrı'nın bizimle ilgili başka planları var demek ki! Her insan dünyaya ruh eşi ile birlikte gelirmiş ve dünyada kaldığı süre boyunca onu ararmış.. Biz bulamadık. Henüz. 

Bir gün ikimizde mutlu olacağız. Başka insanlarla... Önce veya daha çok kimin mutlu olduğunun bir önemi yok. Mutlu olacağız... Ayrı hayatlarda...

Şimdi sana bunu bir daha söylemek zorunda bırakmamanı diliyorum. Ben seni çok sevdim. Herkeslerden çok. Herşeyden çok. Ama birbirimizin hayatında ki görevimiz bitti. Zamanın bizi değiştirmesine ve olgunlaştırmasına, yaşananları hazmetmemize ve yeniden başlamamıza izin ver. 

Unutma o filmde söylediği gibi kızın; Merhem kullanmamam yaram olmadığı anlamına gelmez. Seninle olamayacağımız gerçeğinin farkındayım. Ve bununla baş ediyorum, sen kendini hatırlatmadığın zamanlar. Yeni insanlara şans verebiliyorum. Kimsenin günahını almak istemiyorum. Yapma. Dokunma. Hatırlama ve hatırlatma...

Sadece git. Benim yaptığım gibi. Arkanı dön ve git... Hiç olmamışım gibi... Kendine iyi bak. Ve aklına getirme beni... Benim aklıma gelme, hatırlatma kendini... Her güzel şey gibi bunun da bittiğini kabul et olgunlukla... Kalbine izin ver... Bana izin ver... Ve git. Sadece git. Sözünü tut! 

Sözünü unutma...

17 Ekim 2015 Cumartesi

Baba... Uyan...



Aç gözlerini Baba! Ben burdayım. Aç! Prensesin geldi bak. Aç gözlerini Baba... Eşek sıpan, gözünün nuru burada. Uyan Babam! Uyan. N'olur beni bırakma!

Geç kaldım bugün! Tek ayak üstünde bekletip, çekmeyecek misin fotoğrafımı? Yeni dövme yaptırdım. Kızmayacak mısın şakadan? Herkeslerden çok sevmeyecek misin beni ? Baba gitme. Gitme nolur! Kurban olurum kal benimle...

İnsanlar azalıyor etrafımda. Bir ben, bir abim, bir de senin kıyafetlerini lazım olur diye koyduğum çantam kaldık! Sen beni görmeden uyuyamazsın. Uyumuyorsun biliyorum. Biliyorum beni bekliyorsun. Almıyorlar yanına. Göstermiyorlar seni. Çıldırmak içten değil. Baba, babam... Kahramanım... Yalvarırım uyan. Kabus gördüğümde beni uyandırdığın gibi. Kabus görüyorum baba uyan! Nolur...

Uçurumlardan düşüyorum her gözümü kapattığımda... Baba korkuyorum. Çok korkuyorum. İçim dökülüyor. İçim eski evimizin duvar kağıtları gibi, sıyrılıyor baba. Duvarların canı acımaz demiştin. İç organlarıma kadar acıyorum.

Bir akşam iş çıkışı bana getirdiğin fıstık yeşili pinokyo bisikletimden ilk düştüğüm günden daha çok acıyor canım.  10 dakikadan fazla küs kaldığımızdan daha çok acıyor canım.

Senin zeki kızına doktorlar anlatıyor seni. Anlamıyorum. Baba anlamıyorum uyan. Uyan. Onlara de ki ben kızımı bırakıp hiç bir yere gitmem! Ben kızımdan ayrılmam de baba. Onlara kız beni senin yanına almıyorlar diye...

Sabah oluyor. Senin sesini duymadan ben bu kadar uzun bir gün geçirmedim daha önce..

Pijamaların kırışmasın diye yastık yapamadım çantamı. Sevmezsin kırışıklığı. Beni nasıl sevdin hiç anlamadım. En kırışık en karışık haliyim ben yaşamın... Ben senin tekne kazıntın. Ben senin 28 yaşında ki küçük prensesin. Ben senin en büyük aşkınım. Dünyaya seni herkeslerden çok sevmek için gönderildim.

Saatin geliyor baba. Biliyorum uyanacaksın birazdan. Güneşle birlikte doğarsın sen her sabah!

Ve sen uyandığında en sevdiğin pijamalarınla seni burada bekliyor olacağım...

Bu hayatta herkesin yalnızca bir baba hakkı vardı... Ve ben babamı soğuk bir hastane odasında bezden bozma bir çarşafın altında üşürken bıraktım!

13 Ekim 2015 Salı

Mavi



Yaklaşıyor. Yaklaştığının farkındayım. Bir sigara daha  yakmanın, son kez demi yerinde bir çay içmenin zamanı... Panik atak gibi bu. Geldiğini biliyorum. Anlıyorum. Histerik bir hal aldı çünkü. Sen ellerin iki yanında savrularak bir kez daha geçeceksin. Aynı gün ve aynı saatte. Mavinin 5. faklı tonunu giyeceksin... Ben sağ bacağımı yine sol bacağımın üstüne atacağım beceriksizce... Saçımı soluna alacağım omzumun... Sana bir daha bakacağım yan gözle... Kötü gözle değil yanlış anlama... Yanıyla gözümün. Çaktırmadan... Hissettirmeden. 

Zamanla ustalaşıyor insan. Ne demişti büyük usta; Sevda sır'ınan olur! Özentilikten belki. Doğrusunu yapmaya çalışmaktan. Sır ile haşır neşir olmaktan doğru düzgün sevmeyi unuttum galiba. Yani biri özgürce sev dese. Sevemem! Aşkın tarifinin olmama sebebi bu galiba. Mesela bana sorsalar bende sır ile olur derim... İçten içe.. Ve hep yarım kalarak. 

Şimdi gidiceksin. Benim aklımdan geçen onlarca sözün içinden çıkıp gideceksin. Gözün takılıp bir an bakarsın belki! Bir an sadece. Ben senin o bakışından onlarca anlam çıkartır satırlarca şiir yazarım. Yani sen, sen olduğun için sadece... Yürüyüp gittiğin için, bir adımını diğerinin peşi sıra sürüklemeyi bildiğin için sadece! Şiir olmayı hak edersin. Ve Tomris ile Vera dışında ki diğer kadınlar kendilerine yazıldığını bilmediği gibi şiirlerin, sende sana yazıldığını bilmeyeceksin adam. 

Sakince geçti yanımdan en sevdiğim tonu mavinin,
Peşi sıra götürdü ne varsa bildiğim.
Alnına düşen iki parça saçının hatrına,
Bir kez daha eğdi başını kalbim...

Zamanı değildi sevmenin / söylemenin...

İnadına sırlara sarılmanın, Neşet ustaya katılmanın,
Korkunun ve zaferin, umudun ve yalnızlığın,
Tanıdık bir tonu olmalı göğün, denizin...
Bir sebebi olmalı mavini sevmemin...

Zamanı değil göğün, güneşin...



4 Ekim 2015 Pazar

Mutlu güzel yaşlara...




Bu hayata yenilmeyen bir başka kadına doğum günü hediyesidir...

Döner satan küçük bir büfenin, kendi kadar küçük masasında plastikten bozma bir vazonun içinde ki yapay sarı lalelere bakıyordum. Kulaklığımda o herkeslerden çok sevdiğim gruplardan, yok öyle kararlı şeyler çalıyor. Sandalye demeye bin şahit isteyen hasır topağının üzerine yerleşmeye çalışıyorum bir kez daha. Ve bir kez daha kendime yenilmeme sözü veriyorum... Onun gibi... Diğer binlerce kadın gibi... İçimle konuşuyorum sessizce...

***

Bundan epey zaman önce ne giyileceğinin şaşırıldığı tipik bir Ekim ayında doğmuştu. Muhtemelen de büyük bir sevinçle karşılanmıştı. Güzel bir bebek, büyüyüp güzel bir kadın olacaktı... Güzel şeyler yapacaktı. Güzel bir hayat yaşayacaktı. Tüm güzellikler onu bulacaktı... Kulağına adı okundu 3 defa... Senin adın Gözde... Senin adın Gözde... Senin adın Gözde... Minik bedeni annesinin göğsüne bastırmaya kıyamayacağı kadar narindi... Babası bıyıkları ona batmasın diye yanakları ile öpüyordu onu. Büyüyordu. İlk aşkını yaşaması ve ilk yarasını alması uzun sürmedi. Yaşam adı altında bitirene madalya verilmeyen maratonun içinde koşarken buldu kendini... Herkes gibi o da mücadeleye başladı. Herkes gibi o da kanadı, yaralandı, mutluluğa alışmaktan korktu, yaşı 17 olduğunda bir sene boyunca Teoman'ın 17 yaşında ki tüm kadınlara yazdığı "daha 17" şarkısını dinledi... 19'unda ise Nev eşlik edecek ona 1 yıl boyunca... Ama o aralarında bir yerinde hayatının daha karanlık şarkılar dinleyecek. Elinde değil.. 

Mesela bir kaç gün sonra en büyük savaşlarından birini verecek... Sevdiği adama onu artık sevemeyeceğini söyleyecek! Seni sevemem diyor içten içe! Nereden biliyorsun tüm bunları deme! Sende biliyorsun. Diğer kadınlar da... Bu hepimizin öyküsü. Ne diyorduk; aynı hayatların farklı fragmanlarında arkadan geçen kadını oynuyoruz hepimiz...

Şimdi beni dinle. Bu sana bir abla, bir kardeş, bir anne, bir yabancı öğüdü değil! Buna kadın dayanışması, duyarlılık yada başka bir isim bulma. Bu sadece seninle ilgili...

İlk savaşın değil, son da olmayacak... Muhteşem bir hayat vermeyecek Tanrı sana. Mantık hatalarına gülmeyi öğrenmelisin. Hayatı güzel yapacak olan sensin. Şarkıları sev. Şiirleri, denizi (ne kadar uzak olduğun önemli değil), martıları görmek zorunda değilsin sevmek için... Kimsenin sevmediklerini sev içten içe... En az bir insanın hayatnda kıymetli ol! Kıymet yarat. Meraklı ol ve mücadeleci. Zoru başar demiyorum. Zor olanla dalga geçmeyi öğren. Küçük Prens'in ülkesinin adını, Peter Pan'ın neden çocuk kalmak istediğini unutma! Masal okumaktan korkma. Herkes unutsa da Nazım'ı sen sev. Renkli ojeleri, kedileri ve çocukları da... İnananları ve inanmayanları.. Hislerine karşı koyamayanları, hissettiklerinden korkmayanları, toplumun dayattığı hayatı yaşamak zorunda kalanları... Yargılayıcı olma. Yargıç olmak zordur. Garip grup isimleri olan adamları dinle. Yok öyle kararlı şeyler'i, yüzyüzeyken konuşuruz'u, son feci bisiklet'i mesela... Noktalardan çok virgülleri sev. Düz yollardan ziyade rampaları... Birşeyler biriktir. Anıların olsun. Benim biriktirdiğim bardak altlıkları gibi... Oyuncak ayıya sarılıp uyumak istiyorsan, sarıl. Kimin ne dediğinin hiç bir önemi yok! Her zaman güzel adamlara rastlamayacaksın. Bak burası önemli! Sen Gepetto değilsin. Odundan bir insan yaratamazsın. Odun olduğunu anladığında koşarak uzaklaş! Kimsenin ilacı olmak zorunda değilsin. Ama birilerine iyi gelmek, seni de iyileştirecektir. 

Yorulduğunda veya kimsesiz kaldığında gözlerini yum. Güzel bir şarkının içinde kaybol. Ağlamak istediğinde ağla ve gülmek istediğinde gül. Nasıl yaşaman gerektiğini sana dayatmalarına izin verme! Unutma sakın; "Hiçbir duygu yaşamın içinde kaybolabilmekten daha güzel değildir." Yaşamın seni şekillendirmesine, seni kabullenmesine ve sana sunduklarına sevinmekten vazgeçme. Kibirden uzak dur. Egon kafi miktarda dursun. Sen koskaca bir evrende bir toz tanesisin. Bir sürü küçük hücrenin birleşmesi ve bir ruha sahip olması ile dünyaya geldin. Birilerinin yaşayamadığı hayatı senin üzerinden yaşama hazzını verme onlara. Sen kendi hayatında kendi doğru ve yanlışlarınla yaşamalısın. Kendi sevap ve günahlarının sonucuna katlanmayı öğrenmelisin... Hata yapmaktan korkma. Hatalar seni olgunlaştıracaktır. Bazen duymak istediklerini söyleyecekler sana. Gerçeklerden kaçma...

Şimdi gözlerini aç. Yepyeni bir hayatın var. Kocaman bir dünya, alınmayı bekleyen bir sürü saçma sapan karar, bir yığın hata ve tıka basa mutluluk seni bekliyor. Yürürken hep karşıya bak. Yere veya gökyüzüne değil. Sen mutlu olacaksın. Ve bunu kimse senin elinden alamayacak...

Mutlu güzel yaşlara...