Gitmeliydim.. Benim yürüyecek çok yolum vardı.. Sen çok yorgundun.. Yanlış insanlarda tüketmiştin kalbini.. Benim daha bir sürü hata yapacak kadar yerim vardı heybemde.. Korkmuyordum.. Senin korkuların beni tutsak ediyordu ama .. Seni sevmeye başlıyordum.. İçime doluyordu nefesin.. Üşüyordum.. Gitmek zorundaydım.. Soğuk bir vedanın arkasına sığındım.. geride bıraktım seni..görmedin sen beni.. hep başka yönlere baktın.. suçluyum.. seni seçmemeliydim.. ama bak geçiyo..
Önce senden koptum.. sonra yandım.. şimdi soğuyorum.. yeni bir dünya kuruyorum kendime.. bil diye söylüyorum.. televizyonu kapatmadığım sürece seni anmıyorum..ama kapatınca hemen aklıma sen düşüyorsun.. beynimi televizyonda ki saçma şeylerle uyutuyorum şimdilerde.. o yüzden ben pek uyumuyorum.. ama bu da geçecek.. birgün uykusuz bir gecenin yarı uyanık sabahında seni unutmuş olacağım..şaşkınlığımı üstümden atınca televizyonu kapatıcam önce.. sonra kitabımı alıcam elime.. sokağa atıcam kendimi.. en sevdiğim çay bahçesine gidip şöyle güzel ,şekersiz bir çay içeceğim.. yeni insanlar tanıyacağım.. yeni hatalar yapacağım.. heybem dolana dek.. dolduğunda.. televizyonu açacağım yine.. beynimi uyuşturmak için..
belki o zaman bende yaşamaktan korkmaya başlarım.. ne dersin? sence korkar mıyım senin kadar???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder