Sarsak ve aşık bir kadın..

    

     Kalbimde çiçekler açtırıyorsunuz bayım. Her anımı mükemmel kılıyorsunuz. En sıradan günler bile nasıl muazzam. Kalbim bu kadar hızlı çarpmaya alışabilir mi bilmiyorum. Hiç bu kadar hissetmemiştim yaşadığımı.. Hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Elimi ayağımı koyacak yer bulamıyorum. Nasıl geçiyorduk karşıdan karşıya ? Çay nasıl demleniyordu ? Önce soğanları mı kavuruyorduk ? En iyi yaptığım şeyleri yapamıyorum. Ve hiç kızmıyorum buna. Ben yetenekli olmak istemiyorum ya da mükemmel. Hiçbir sıfata ihtiyacım yok. Sen varsın ve ben senin mükemmelinim. Ben seninim. Sen benimsin. Bu dünyanın en güzel hissi..

   Kısacık zamanı sensiz geçiremeyeceğimi nasıl da biliyorsun. Nefes alamayacağımı.. Ağlayacağımı.. Yemek yemeyeceğimi.. Sen dönene dek hiçbir şey yapmak istemeyeceğimi.. Nasıl biliyorsun.. Sen dönene dek her güne bir şarkı düşecek şekilde liste yapıp bana göndermen. Bu kadar zarif olmayı nasıl başarıyorsun inan bilmiyorum.  Benim bir çırpıda hepsini dinleyeceğimi sonra pişman olup tek tek hepsini defalarca dinleyeceğimi biliyorsun değil mi ? Nasıl iyi tanıyorsun beni.. Gizli gizli bunu hazırlayıp.. Ah kalbim kanatlanıp sana doğru uçacak.. Durduramıyorum kendimi.. Koşup gelesim var.. Bütün yolları bitiresim.. Sadece sana bir an sarılmak için.. Bir an kokunu içime çekmek için.. 

    Bütün sarsaklığım, beceriksizliğim ile seni bekliyorum. Ve sen geldiğinde her şey çok daha güzel olacak..  Biliyorum. Az kaldı. Burnumu boynunun kenarında ısıtacağım. Ve sen buna yine güleceksin. Sakalların yüzümde dolaşacak.. Ve ben senin o mükemmel kokunda huzurla uyuyacağım.

    Bekliyorum sevgilim. 

P.S : Bu yazı R.O.D.Y Dünyada - Türkü dinlenilerek yazılmıştır ve aşkın kendisini ele geçirmesine izin veren tüm kadınlara adanmıştır.

Öz

Benim küçük hazinem

   İçim sıkkın. O şarkıyı dinliyorum sabahtan beri.. Tekrar ve tekrar.. İlk kez elimin eline değdiği günün şarkısı.. Bana herşeyin daha güzel olacağını söylediğin o günün. Gözlerini kaçırmadan, hiç kimsenin görmediği yerine baktığın gün kalbimin... Israrla başa aldığım şarkıyı dinliyorum. Gözümün önünde gülümseyişin.. 

   Şiirler geliyor aklıma. Tek kelimesini hatırladığım ve senin uğraşıp bulduğun şiirler..  Her güne ait bir şarkı ile beni mutlu edişlerin.. Her santimini bedenimin ele geçiren o muazzam mutluluğum.. Senin gözlerinde gördüğüm o şevkat. Ellerimizin birbirine kenetlendiği an ki o mükemmel uyum..

   Ah sevgilim.. Herşeyin daha güzel olacağını biliyorum. Herşey daha da güzel olacak onu da biliyorum. Ama insanın içinde bir yer, daha önce orada olduğunu bile bilmediğim bir yer sızlıyor..  Ve bununla nasıl başa çıkacağımı inan bilmiyorum. Sabahtan beri ne saçmalıklarla meşgul ettim kendimi.. Bir yerden sonra hayatın koşturmacası içinde kaybolur, kafam dağılır sandım. 

   Zaman geçmedi. Zaman adildir, hep aynı hızda akar demiştin. Aklıma hep ayaklarımı yere sıkıca bastırırsam dünyanın dönüşünü hissedebileceğime olan inancım geliyor sen öyle dedikçe.. Zaman hep aynı hızla akmıyor.. Ve ben dünyanın döndüğünü sadece senin yanındayken hissedebiliyorum.. Belime sıkıca sardığın kolunu, başımı döndüren gülümsemeni, ben saçma sapan şeyler anlatırken bana uzun uzun bakışını farkedip gülümsediğimde hissediyorum dünyanın döndüğünü.. Seninle nefes alır, aynı anda aynı yöne yürürken ve tabi ki kokunla uyandığım sabahlarda anlıyorum.. Onun dışında kalan her an büyük bir yıkım bende.. Delirmekten korkuyorduk. İlk ben delirdim galiba.. 

   Zamanın düşmanım olduğunu yeniden bilmenin verdiği yılgınlık.. Hızlıca bitmeyeceğinden adım kadar emin olduğum bir takvim ayı..

P.S: Bu şarkı Kovacs / My love dinlenerek yazılmış ve beklemek zorunda kalan tüm aşık kadınlara adanmıştır. 

 

Öz