Kağıt Kesiği..

Seni duydum bi kez..
Görmeden..
Başım yerdeydi..
Neden bilmem..
Bak bak bitmeyenlerdendin..
Uzun uzuunn baktım sana..
İçimde yeni yollar açtı nehirler..
Yeni iklimler yarattı doğa ana..
İçimde 4 mevsim yaşadım tek bir anda..
Saniye kadar kısa..
Ölümsüzlük kadar uzun..
Gözlerine değdi gözlerim..
Gözlerin küçüldü uzakta bir nesne arar gibi..
Gözbebeklerim sana doğru koşacak sandım bi an..
Korktum..
Sonra ellerine baktım..
Sert, pütürlü ellerine..
Neler yaşadın kimbilir sen..
O bitmeyen saniyeler içinde..
Sonra güldün bana..
Gülümsettin beni..
Biliyorum sende..
Sende sevebilirdin aslında..
İstemedin değil.
Olmazdı..
Acıtırlardı ikimizi de..
Kanatırlardı.
Bildin.
Gülümsedin sadece.

Kirazlı pijamamı pazarda ki o tezgahta ilk gördüğüm günki gibi..
Saçlarımı kızıla boyattığımda aynada ki kadına baktığım anda ki şaşkınlığım gibi..
Belime değen saçlarımı bir aşk acısına hoyratça kurban ettiğim kış gibi..
Şemsiyemi çantamdan çıkarmaya üşendiğim için, yağmurda ıslanmayı, hissetmeyi seçtiğim yaz gibi..
Gülümsedin..

İçimde bir kuş sürüsü havalandı..
Kanat sesleri duydum..
Beyazdı hava..
Ne mavi ne lacivert ne mor..
Alabildiğine beyaz..
Göz yakan cinsten..
Seni gördüğüm an.
Nefesimin ciğerlerimi acıttığını hissettiğim tek andı.
Kağıt kesiği gibiydi..
Gibisi fazla..
Dalgaları hissettim.
Tuzlar doldu yaralarıma..
Acıdım..
Ama vazgeçmedim..
Geçemedim..
Gidemedim..
Gözlerim seni günaha sokuyor biliyorum..
Bakma bana..
Bari sen geç..
Vaz-geç..
Kesmesin ellerini kağıtlar..
ve dalgalar çarpmasın yumruğun kadarcık kalbine..
Git..

Belki paralelinde bu evrenin..
Bir sahil boyu yürüyoruzdur seninle,ellerimde ellerin..