Birşeyim yok!!

Birşeyler sormalıyım galiba sana..
Mesela neden?
İnsanın canını en çok acıtan soru bu.
Yanıtını alamamak.
Hep bir eksiklik..
Ne oldu anlamıyorum.
Ben hazır hissediyordum kendimi.
Birşeyler olabilirdi biliyorum.
Güzel şeyler..
Mesela sen o adam olabilirdin.
Sahilde çay içeceğim, akşamları sarılarak yürüyeceğim, sinemada film izlerken beni rahatsız edecek, kendimi anlamsız gülüşlere kaptıracağım, italyanca konuşabileceğim adam..
Sen o olabilirdin.
Bende aşık olma potansiyeli vardı.
Sende aşık olunabilecek maya.
İçimde yerini unuttuğum birşeyleri kıpırdatmayı başarmıştı çarpık gülüşün.
Şimdi ne oldu?
Neden duvarsın karşımda ve neden görmüyorsun baktığın yerde..
Fazla geldi birşeyler farkındayım.
Tutamadım çenemi, açtım kendimi sana.
Evet pişmanım..
Aptalı oynayacaktım bu kez..
Başaramadım.
Öyle uzaksın ki, yanına gelmeye korkuyorum.
Birşeyim yok, diyeceksin diye susuyorum.
Soğukluğun zihnimi bulandırır, biliyorum..
Ve bu yüzden kara gülümserken beni gör istedim.
Ben basit bir kadınım.
Hala aşka inanan, umudunu kaybetmemiş, basit bir kadın..
Bil istedim.
Ben canımı acıtmamak için duvar olacağım sana.
Görmeyeceğim.
Duymayacağım..
5. kattan düşmektense, 1. katta iken vazgeçiyorum.
Bilesin..