Bir denizci hazinesini asla terk etmez.. Seni hiç terk etmeyeceğim..
Yüzümde güller açıyormuş. Gözlerim ela olduğu halde denize benziyormuş. Ellerim yumuşakmış, tenim pürüzsüz.. Tüm kaotik tavırlarım huzur veriyormuş.. Kirpi yavrusunu pamuğum diye sever misali.. Seviliyordum..
Tüm yokuşları denize dökülen Kadıköy gibi.. Yorgun ama hevesli.. Tüm yollarım ona dökülüyor. O kadar aşinayım ki.. Moda'dan rıhtıma yürür gibi.. Tüm kaldırımları, tüm ara sokakları, tüm patikaları bilerek yürüyorum. Evet sokak köpeği hep aynı köşede.. İleride kaldırımda gençler.. İyi bildiğim bir yol bu. Az geride bıraktım huysuz kedi Mukaddes'i.. Akşamcıların çıkmasına 1 saat var belli. Dar patikalar beni denize yaklaştırıyor. Nasıl da tanıdık bir tuz kokusu bu. Hiçbir gürültü bu anın büyüsünü bozamaz. Duymuyorum. Bir kargaşa var ilerde tanıdık. Birileri yine kızmış birilerine.. Zaten hep birileri diğerlerine kızar.. Dünyanın düzeni, Kadıköy'ün kaderidir buna sahne olmak..
Aynı kırık kaldırım taşının üzerinden atlıyorum.. Çizgilere basa basa.. Tüm kurulu düzenlere, kurallara karşı durarak yürüyorum.. Deniz az ötemde.. O kadar yakın.. Çok iyi bilirim bu sokakları ben. Hayatım geçti burada.. Ama hep geçti. Hep bir yerden bir başka yere sürüklenerek.. Oysa şimdi kalıcı bir yuvam var. Haddinden fazla hızlı atan bir kalpte.. Yeni yollarım var.. Yeni yokuşlarım.. Ve yeni bir denizim..
Mutlu insanlar yazmaz diyen haklıymış. Bunca yıldır o kadar mutsuzdum ki.. Sürekli yazdım. Şimdi sadece O'na yazmak istiyorum. Tüm kelimelerim, tüm cümlelerim, tüm yazım yanlışlarım, iki noktam.. Hepsi onun olsun istiyorum.
Affedin. Uzak kalıyorum. Ama ilk kez mutluyum. Alışmaya çalışıyorum. Bencilce.. Biliyorum. Ben sizin kızkardeşinizim. İhanet etmedim. Sadece bir kez mutluluğun derime nüfuz etmesine izin verdim.
P.S: Bu şarkı onun şarkıları dinlenilerek yazılmıştır. Denizin dibinden çıkardığı minicik minarelerden denizin sesini duymaya çalışan tüm umutperest kadınlara adanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder