Bir zamanlar seviştiğim adam..
Teninin her bir noktasını dudaklarım ile tattığım..
Hazmettiğimi sandığım..
Şimdi senin fazlaca giyinik(!) haline bakıyorum..
Çıplaklığımız geliyor aklıma..
Vücudumuzun birbirine değdiğinde çıkardığı ses!
Göğüslerimin arasından sızan terde ki suretin..
Seviştikten sonra kalkıp perdeyi açışım geliyor aklıma..
Karanlıklara tahammül edemeyişim..
Yatağın ucuna çömelerek sigara yakışım..
Bana milyonlarca ışık yılı uzakta görünen gökyüzüne bakışım..
Senin beni çağırışların..
Yeniden, yeniden başlayan kıvılcımlar,sarsılmalar..
Ve yine perdeye gidişim..
Senin uyuya kalışların!
Senin olduğumu zannedişlerin..
Kimseye ait olmadığımı ve olamayacağımı bile bile bana tutunuşların..
Bunu neden yazdığımı soruyorsun biliyorum kendine..
Bir fotoğrafına baktım ve çok giyinik göründün bugün gözüme..
sana diyeceğim ki;
YanıtlaSilkimi kandırıyoruz? kendimizi mi, onu mu, kağıdı mı, diğerlerini mi..
seni anladığımı, farklı anladığımı hatta çok iyi anladığımı düşünüyorum, yaşadıklarını tahmin ediyor benzer şeyler yaşıyorum belki. sen dile getirebiliyorsun bense bu şekilde anlatamıyorum. ama ikimizde de aynı debelenmeyi görüyorum!
belki de ben kendime bir yandaş arıyorum..
perde..
bense karanlığa gömülmekten yanayım.. görülmesin görmesin görmeyeyim...
tebrik ederimm..
gerçekten beğendim
Herkezi kandırıyoruz aslında.. Bizimle beraber nefes alan;bizden olan veya olmayan.. Kendimizi kandırma çabasındayız.. Bana, yazılarıma kattığın her harf için çok ama çok teşekkür ederim:)
YanıtlaSilAma karanlığı seçme.. Aydınlık ruhunu iyileştirir emin ol..