Acı veriyor yokluğun, tanıdık bir acı değil ama bu,
Öncekilere benzemiyor hiç.
Böyle, böyle sanki arkamı dönsem seni görecekmişim gibi.
Yoo daha çok senin cenazendeymişim gibi aslında...
Böyle çaresiz, umutsuz bir acı.
Elimin kolumun bağlı olduğu bir acı.
Sanki seni bir daha hiçbir şekilde, hiçbir zaman diliminde göremeyecekmişim gibi.
Boşluk gibi.
En sevdiğim oyuncağım kırılmış gibi.
Mutluluğun resmini çizmem istenmiş de çizememişim gibi.
En sevdiğim yazar yazmaktan vazgeçmiş gibi.
Anılarım silinmiş gibi.
Annem terk etmiş gibi.
Ahhh... Tarif edemiyorum ki.
Keşke içimi açsam, açsam da görebilsen.
Yokluğun naftalin kokusu gibi.
Sevmediğimi bilirsin oysa.
Ben, sen olsam sırf bu yüzden gitmezdim.
Şimdi gözlerini kapat sevdiğim,
Karakalem bir resmimi çiz gözkapaklarına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder