..Şiir-miş..

Gittiğini biliyorum!

Bu şehirde değilsin..

Olsan hissederdim!

Ölmedin de ama..

Deniz aşırı bir yerlerde olmalısın..

Yağmur yağıyor sana!..

Benim iklimim de yaz şimdi..

Biliyorum sende hissediyorsun beni..

Aynı anda uzanıyoruz kadehlerimize..

Ve aynı şarkı çalıyor kulaklarımıza..

Aynı melodiyi ıslıklaştırmaya çalışıyoruz..

Sen çalıyorsun..!

Benden rüzgar (!) sesi çıkıyor..

Benim oturduğum yer kalabalık..

Sen yalnızsın..

Dalgalar vuruyor yokluğumu ayaklarına..

Bende rüzgarlar esiyor..

Unutmadın sende biliyorum..

Benim gibi..

Sokaklarda beni arıyorsun!

Çaresizliğini demliyorsun simidin yanına..

Ben sensizliği okuyorum denize karşı..

O, sen değilsin..

Boşuna koşuyorum..!

Başka bir iklime aitsin artık..

Ama yaşıyorsun, biliyorum..

İkimizde nefes alabiliyoruz hala..

Benim ki biraz acı..

Senin ki mayhoş..

Yokluğum sana dağınık saçlarımı hatırlatıyor..

Beni bu kadar net hatırlaığın için şaşırıyorsun..

Kızıyorsun kendine..

Ben kızmıyorum..

Yokluğun sesin kadar soğuk..

Onunla çıkıyoruz gece yürüyüşlerine..

Ve seni anlatıyoruz birbirimize..

O da bende seni çok özledik..

Senin gibi..