Durdum.. Öylece durdum,kıpırdamadan.. İnsanlar bana çarpıp geçtiler.. Önemsemeden.. Işıklar gölgemi aydınlatamayacak kadar sönüktü.. Bütün insanlık çiğneyip geçti beni.. Sana bakıyordum.. Orada bir zamanlar oturmuş olduğunun bilincinde.. Bilincimi kaybetmiş bir şekilde.. Varlığımı inkar edercesine.. Bir teras katının yüksek pencerelerine bakıyordum, yerin bin kat dibinden.. Kulağımda bir melodi 'o an ' için yazılmış.. Oraya gelmeli ama; merdivenlerden çıkamamalı,insanların bana çarpıp geçmesine izin vermeli ve gölgemi kaybetmeliymişim!!!
Varlığımda intihar sökükleri var.. Delik deşiğim..kelimelerim yurdunu kaybetti.. Benim gibi.. Seni sevmekten vazgeçebileceğim bir iklime ait olacak gözyaşlarım bir gün.. Ve bir gün gölgem belirecek peşim sıra.. Bana dönecek 'gölgem' ve onunla birlikte gölge oyunları oynayacağız tekrar..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder