Neyin kavgasını veriyorum içimde hala bilmiyorum
Kabullenmek ne büyük erdemmiş oysa!
Bir öğrenebilsem..
Neyi bekliyorum bilmiyorum..
Aslında kendime bunu kabul ettiremiyorum..
Birinin çıkıp omuzlarımdan tutup delice sarsarak bana ; Dünyayı kurtaramazsın(!) demesi gerek!
Dünyayı kurtaramazsın..
Tüm insanları kurtaramazsın..
Onların kalplerini iyileştiremezsin..
Onları kazandıramazsın dünyaya..
Sen basit bir insansın..
Ben basit bir insanım..
Dünyada basit bir yer kaplayan ve sözcükleri bir gün bir avuç toprak altında çürüyecek!
Bu kavganın bitmesi gerek!
En zoru bir insanın kendisi ile yaptığı kavgaymış meğer..
Vazgeçemiyorsun kendinden..
Kaçmaya çalıştıkça ruhun, organlarına çarpıp kalbini acıtıyor!,
Saklanamıyorsun, eliyle koymuş gibi buluyor seni..
Kulaklarını tıkayamıyorsun..
Duyumsuyorsun onu!
Bedenimden kurtaramayacağım ruhumu ve hiçbir insanı iyileştiremeyeceğim..
Ve galiba dünyayı kurtaramayacağım ..!
Üzgünüm…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder