Ahh

Bir tek bunu söyleyebildim.. Çünkü bu kez fena acıdı.. Kabuk bağlamamış meğer. Üzgünüm. Ogun davranamadım. Cümlelerimin ardına saklanıp ağlıyorum yine.. Sana söyleyemediğim sözlerimi yazıyorum. Dinle çocuk! Bunlar senin anıların aslında;

****
Gerçekliğini sorgulamak için kendimi çimdiklemek zorunda kalmıştım.
Öyle güzel bir şey, bana gülümseyebilir miydi?
Gülümsedi..
İçimde ağlama hissi uyandırdın!
Yağmur yağıyordu ve ıslanmış saçlarını sağa sola savuruyordun.
Ben sana bakıyordum.
Gözlerini kısmış, görmeye çalışıyordun!
Üstüme alındım..
Gülümsedim yarım dudak..
Utana sıkıla..
Bu adam dedim, benim olsa keşke.. Benimle olsa.. Ona ait bir yaşam kursam..
Bende bağlanma hissi uyandırdın sen..
Bağlandım..
Sonra gittin..
Her şey gitti..
Sonbahar, İlkbahar, Yaz, Kış..
Mevsimsiz kaldım..
Ne yapraklarımı dökebildim ne de güneş açabildim..
Kendimden kaçtım.. Yalnızlığıma sarıldım..
Ahh çocuk
Sen beni benden aldın, kimlere verdin!