Sade'ce..

"Gözlerimi kapatmışım böyle, seni görüyorum karşımda..
Orda değilsin aslında hiçbiryerde değilsin.."


……
Soramıyorum kimseye seni,
Nasıl acıyor ellerim..
Dokunamıyorum kendime..
Acıyor kelimelerim..
……

Gizlice yazıldığı ayan beyan açık bir dizeydi.. Ellerim titremiş olmalı yazarken ve muhtemelen bir elimi siper yapmışım, kimse görmesin diye.. Çizgileri tutturamayışımdan belli. Oysa çizgisiz kağıda bile muntazam yazabilmem ile övünürdüm hep. Tarih atmayı unutmuşum.. Hatırlamak istememişim belki de.. Her şey silinip gitsin istemişim..

Senden gittiğim o gün!
Issız sokaklar arasında kaybolmaya çalışmalarım..
Senin o umursamaz tavrın, o lanet kitaba dalışın..
Benim sayfalar arasında kayboluşum..
Yerinden kalkmayışın.. Bana son kez bakmayışın..
Sanki bakkala ekmek almaya gidiyormuşum gibi..

Sana bir kez daha dönmemek için nasıl savaştım içimde.. Tüm limanlarımı yıktım.. Tüm gemilerimi yaktım.. Gülümseyişini sildim hafızamdan.. Daha çok okudum.. Daha çok yazdım.. Daha çok kırmızıya boyandım.. Senin deri ceketini ve ıslandığında daha çok yakışan saçlarını unuttum.. Siyah gömleğini de.. Hiçbirini hatırlamıyorum.. Hafızamı aldırdım kürtaja zorlanan bir anne adayı gibi.. İçimden geldi bir şeyler yazmak.. Unuttuğumu kendime ancak böyle hatırlatabiliyorum.. Unuttun onu diyorum. Unuttun! O da seni unuttu.. Denge bozuldu..

Sonra tüm renkler soluyor…
Her yer buğulanıyor..
Sen bana doğru yürüyorsun..
Bak diyorum bana geliyor..
Dünyanın en güzel şeyi , o!
Benim..
O benim..


Uyanıyorum..
Unutuyorum..
Bir balık gibi..
Kanamam oluyor ara sıra..
Sonra geçiyor işte..
Bak bitti..