Sevgili eski alt komşumuz Zehra Teyze.. Geçmişten gelen bir anı gibi oturdun salonuma. Bizi ne kadar özlediğini anlattın durdun. Benim aklımda senin 10 sene önce taşınırken ki vedamız. Yanımda o. Ağladığımda geçer deyişi. Senin onu sevmeyişini hatırladım sen bana torunundan bahsederken. Beni seviyordun ve biliyordun onun bana zarar vereceğini. Canımı acıtacağını. Tabii engelleyemeyeceğini de.. O yüzden giderken buruk bakmıştın. Ahh koca kalpli küçük kadın. Salonumda oturup başka bir şehirden getirdiği bir parça nefesi yavaşça nefesime katan. Kadirşinas.. Hatırbilir kadın.. 700 km'lik yolu gelip eski komşunun hatrını sormaya giden, hatırbilir tavrını kanıtlayan, benim demlediğim çayı kendi gibi küçük yudumlarla içen.. İçimde ki kabuklardan sızan kan rengi çayımı.. Bana onu hatırlattın. Onu andım sen kapıdan çıkarken.. Bize de bekleriz, gelin dedin. 700 km.. Sizin için.. Sizi görmek için.. İçtenliğine gülümsedim, alay değil bu. Ama gelemem. Gidemem hiçbiryere.. Ait olamam. Ait olmaya çalışmam. Hayaletim var benim. Gölgem gibi görünen.
Evimi değiştirdim. Sokağımı, semtimi değiştirdim. Görünüşümü değiştirdim. Gülüşümü değiştirdim. Onun anısını değiştiremedim.. Kızma bana Zehra teyze, eğme boynunu. Kimsenin yapabileceği birşey yoktu. Üzgünüm.. Onu çok sevdim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder