Umudum...

Umudum camdan dışarı bakan yasaklı bir çocuğun gözlerindeydi..

O denli istekli o denli karamsar...

Sarsmak gerekirdi ara sıra kendine gelsin diye...

Sezen dinlemek gibiydi;

Bazen acı verici bazen heyecanlı.

Bazen kırılgan...

İşten eve dönen memur bir baba gibiydi;

Ay sonu nasıl gelecek diye hesaplayan.

Mağdur ve mağrur...

Anne gibiydi;

En iyisini hayal eden ama söylemeye çekinen.

Kırgın ama şevkatli...

Gizli bir aşk gibiydi;

Duyulmaktan korkan, saklanan.

İçine kapanık... 

Umudum dilek fenerleri gibiydi,

Önce gökyüzünde usul usul süzülen.

Sonra denize düşen...

Mutluluğun resmini çizebilmek, aşkın kimyasını çözebilmek, Tanrı parçacığı bulabilmek gibiydi...