Ben hayal dünyamın günlüğünü tutuyorum sadece...

10 Kasım 2013 Pazar

Nefes Al.

 


GözbebeÄŸinin üzerinde titreyen yaslar ile bana bakıyordun. Bir ÅŸeylersöylemeliydim sana. Daha iyi olacağına dair bir ÅŸeyler. Mesela iyileÅŸeceÄŸinitüm bu acınınbiteceÄŸiniher ÅŸeyin yeniden anlam kazanacağını ve  beni unutacağını. Ama hepsi boÅŸtu. Senin o maÄŸrur ama acı dolu duruÅŸunu mükemmelleÅŸtirmek için gözlerini diktiÄŸin karanlık kadar bostu. Oturmak içinyanına kadar yürüdüğümüz ama oturmak yerine önünde dikildiÄŸimiz bank kadar boÅŸ.

Tüm bunlar yerine sana; SarhoÅŸ olup beni arayacaksın, arama dedim. Beraber gittiÄŸimiz yerlere yeniden gideceksin, gitme. En acılı ÅŸarkıları dinlemek isteyeceksin, dinleme. Beni gözünün önüne getirme. Benimle ilgili herhangi bir duygu hissetmeye çalışma, nefret bile olsa. Ben hiç olmamışım gibi davranmaya çalışacaksın bunun da bir faydası olmaz, yorulma. Sadece bir yere otur ve geçmesini bekle. Geçecek, ama biraz sancılı olacak canını acıtarak seni kanatarak geçecek. Midende uçuÅŸan kelebeklerin yerini gemici düğümleri alacak. Yemek istemeyeceksin veya sevmek. Ye, biraz geçmesini bekle ve sonra yine sev. AÄŸla ama yıkılma. Bana nedenlerini sormaya çalışacaksın biraz kendine geldiÄŸinde, söyleyeceÄŸim her ÅŸey veya söylemeyeceklerim seni yeniden uçurumlara itecek. 

Simdi içinden ondan geriye doğru say,sıfıra geldiğinde ben burada olmayacağım. Sakın gözlerini açma. Eğer açarsan gidişim zihninde acı verici bir resim olarak asılı kalacak. Biraz sarsak adımlarla yürüyeceksin bir süre, buna alış. Korkacaksın. Herkes seni terk edebilir gibi gelecek. Ama sakın umudunu kaybetme. Hiçbir duygu yaşamın içinde kaybolabilmekten daha güzel değildir, emin ol. İyi dinle bak, doğanın sesine odaklan, adımlarımın ne yöne gittiğine değil. Gökyüzünü dinle, toprağı, ağaçları, uzakta ki caddenin sesini dinle, ayak seslerimi değil!

Sesim sana boğuk geliyor şu an farkındayım. Çünkü ağlamamak için kendini o denli sıkıyorsun ki kulakların uğulduyor. Sesler yabancılaşıyor biliyorum. Kendi bedeninden sıyrılıp uzaktan bakıyorsun ikimize. Gitme demek istiyorsun ama gururlusun biliyorum. Susman en iyisi, ikimiz içinde. Her veda zaten tek başına yeterince zordur. Ama bil ki eskiler çekip gitmedikçe yenilere yer açılamaz kalbinde. Sana bunları yaşatmak zorunda olduğum için üzgünüm.

 Gitmek mi zor kalmak mı deyiminde kendi rolünün en zor olduÄŸuna inanacaksın sende herkes gibi. Haklısın. Herkesin acısı kendine büyüktür. Ama emin ol her ikisi de zordur. Zor olsaydı gitmezdin diyorsun deÄŸil mi? Yine giderdim. Ä°nsanoÄŸlu garip bir yaratık.  BaÅŸ etmesi imkansız…

Tüm bunları bilerek nasıl seni bıraktığımı düşünüyorsun biliyorum. Sen boÅŸver her ÅŸeyi gözlerini sıkıca kapat ÅŸimdi. Gökyüzünü düşün. Derin bir nefes al. Ve yavaşça bırak. Sonra daha küçük bir nefes alıp onu da bırak. Nefesine odaklan. Nefes almak zorundasın. Nefes al, nefes ver. Ä°ÅŸte böyle. Åžimdi kendin tekrarla bunu. Nefes al, nefes ver. Nefes al… Nefes ver… Nefes al…



Kasım 2012/ Blogum Dergisi

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder