Çok sevdim. O kadar çok ki
sana hiç söyleyemedim. İçimde biriken kelimeler boğdu beni aslında. Kendimi
duymamak için hep yüksek sesle dinledim şarkıları. Bir şarkım oldu hep, böyle
her dinlediğimde içimi dağlayan.
Çok sevdim seni. O kadar ki
sustum hep. Anlamanı bekledim. Karşılıksız olduğunu bile bile direndim.
Direnişi yakıştırdım kendime.
Seviyor dedim beni bir
şekilde. Benim istediğim gibi değil, belli. Ama seviyor işte o da. Kendince,
bildiği gibi. Seviyor beni, arkadaş gibi.
Başkalarını aldım hayatıma,
tiksindim kendimden. Korktum hep. Başkasını yanında göreceğim diye. Görüyorum
şimdi. Yanyanasınız ve yakışıyorsunuz da üstelik. Ben ucu yırtık cebimde
ellerim, yürüyorum boşluğa. Sigara izmaritleri bırakıyorum peşim sıra. Yerle
bir dünyam şimdi.
Şimdi, soluksuz kalma zamanı.
Medet ummalı falcılardan. İnanmalı daha çok Tanrı'ya. Umuda sarılmalı şimdi.
Zamanla anlaşmalı. Bitmeli. Bir an önce. Kimse görmeden.
Mevsimlerden aşk'ken
sokaklarda, evinde buz gibi ümitsizlikle yanma zamanıdır şimdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder